Του Αθανασίου Μισσού, Αρχιμανδρίτη Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου
Η πατρίδα είναι ο απόλυτα υπερκείμενος και ιερώτατος θεσμός. Όταν όμως οι πηδαλιούχοι της είναι μίσθαρνα και φερέφωνα απάτριδος πολιτικής τότε και το κοινωνικό μας επιστέγασμα καταφαίνεται ανεπαρκές και ενίοτε ως δήμιος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εκάστου ημών αξιοπρέπειας.
Παρήλθαν ημέρες πλείστες από την σύλληψη των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο και ενώ όλοι οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι αρχικά μιλούσαν για υπόθεση ρουτίνας, η οποία επιλύεται εκατέρωθεν με την αμοιβαία ανταλλαγή μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων μερικών κουτιών τσιγάρων και μπουκαλιών ουίσκι, βλέπουμε το θέμα να χρονίζει.
Όλοι οι γνώστες τέτοιων παρόμοιων περιστατικών στο παρελθόν αδυνατούν να εξηγήσουν γιατί μακροημερεύει η κράτηση των δυο Ελλήνων στρατιωτικών στην Ανδριανούπολη. Τέτοιες παραβιάσεις συνόρων συνέβαιναν πάντοτε, οπότε η είδηση δεν ενεφανίσθη ως κεραυνός εν αιθρία.
Άλλοι λένε η γείτονα χώρα αντιδρά κατ’ αυτόν το τρόπο για να ασκήσει πίεση για την έκδοση και των δικών της στρατιωτικών που η περίπτωση δεν είναι ίδια. Πέρα όμως από τους ισχυρισμούς αυτούς το ζήτημα παραμένει και δυο άξια τέκνα Ελληνόψυχα άγονται και φέρονται σαν άβουλα πλάσματα στις Τουρκικές φυλακές και στα δικαστήρια, επειδή πολύ απλά εκτελούσαν το καθήκον τους υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Με εξαίρεση κάποιες σποραδικές φωνές διαμαρτυρίας κυρίως στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης οι υπόλοιποι δίαυλοι ενημέρωσης σιωπούν. Κανένας επίσημος πολιτικός – πολιτειακός – στρατιωτικός φορέας δεν στάθηκε ως τώρα στο ύψος της περίστασης και να βγει να δώσει επίσημη ενημέρωση.
Ούτε και η εθναρχούσα Ελλαδική εκκλησία με τους εθνικόφρονες ταγούς της δεν μερίμνησε για το γεγονός. Μόνη εξαίρεση, με την ευλογία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο Σεβασμιώτατος Άγιος Ανδριανουπόλεως κ.κ. Αμφιλόχιος, ο οποίος επεσκέφθει τους δυο κρατουμένους επιδεικνύοντας την πατρική του αγάπη και την πνευματική του στοργή ως ώφειλε. Όλοι οι υπόλοιποι αρκούνται στην περισυλλογή και στην εξ ύψους παρηγορίαν…..
Ποιος από εμάς άραγε μπήκε έστω και λίγο νοητά στη θέση των δυο νέων και των οικογενειών τους ; Ή μήπως έχουμε αποχαυνωθεί τόσο πολύ ως λαός που η έγνοια του πλησίον μας είναι η περισσεύουσα πολυτέλεια ; Η επίσημη πολιτεία αποπροσανατολίζει, εθελοτυφλεί και παρακολουθεί παθητικά τα κελεύσματα των σκοτεινών κέντρων, αφού μόνο εκεί πρέπει να αρέσει.
Περισσότερο είναι ο πόνος τους για την επίθεση στον Δήμαρχο της Συμπρωτεύουσας, ο οποίος επιδεικτικά και προκλητικότατα χλεύασε την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας για να αρέσει ο λόγος του και η ύπαρξη του στο μηδενιστικό νεοταξικό πνεύμα. Πιο πολύ μάλλον νοιάζονται για τους αρνητές της πατρίδας παρά για τους εύορκους νέους μας, οι οποίοι ορκίστηκαν για να διαφυλάττουν ακέραιη την εδαφική μας κυριαρχία.
Πότε επιτέλους θα αφυπνιστούμε και θα ξεφύγουμε από τον πνευματικό λήθαργο στον οποίο έχουμε περιπέσει ;
Είναι δυνατόν το αθάνατο Ελληνικό πνεύμα να παρακολουθεί χαύνα με περισσή νωχελικότητα τον διασυρμό δυο ευκλεών νέων της πατρίδας ;
Ο Γέρος του Μοριά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης βροντοφώναζε «φωτιά και τσεκούρι στους νενέκους και στα γουναρικά» βλέποντας παρόμοιες συμπεριφορές από τους τότε μειοδότες του αρτισύστατου κράτους μας.
Με τις σκέψεις αυτές και με παιάνα το αγωνιστικό πνεύμα των ενδόξων προγόνων και συγχρόνων μας ας επαναθεωρήσουμε τον ρόλο μας ως έθνος και ας εμποτίσουμε τις συνειδήσεις μας με τα υψηλά ανθρωπιστικά ιδανικά, όπως αυτά διαμορφώθησαν ανά τους αιώνας.
Η Αγία Προσκομιδή στη τέλεση της Θείας Ευχαριστίας συμπεριλαμβάνει και τους δυο Νέους μας, όπως Κύριος ο Θεός ελεήσαι αυτούς.
Διάπυρος δι’ αυτούς ευχέτης προς Κύριον
Αθανάσιος Μισσός, Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου
