Συνηθίσαμε χρόνια τώρα να βλέπουμε πολλούς να καπηλεύονται τα όσια και τα ιερά της πατρίδας μας για μια στιγμή εφήμερης δόξας. Ακούμε τραγούδια της σύγχρονης μουσικής φάμπρικας να υβρίζουν τα Θεία και σιωπούμε, λέγοντας ότι είναι κάτι για να προσελκύσει και σαν μόδα θα κάνει τον κύκλο της. Στους δρόμους παντού αφίσες με αντιχριστιανικά και μηδενιστικά σύμβολα και μηνύματα.
Το ιερατείο μάλιστα σε κάθε ευκαιρία χλευάζεται, αλλά και πάλι σιωπούμε, αφού η συμπεριφορά μερίδαν κληρικών δεν είναι η πρέπουσα.
Λίγα χρόνια νωρίτερα είδαμε και τον Τζίμη Πανούση να σατιρίζει με τον γνωστό ευφυέστατο τρόπο του την Παναγία και τον Χριστό εικονίζοντας του ως κότα και αυγό αντίστοιχα. Και πάλι όμως τηρήσαμε σιγήν ιχθύος σεβόμενοι την όλη πορεία και τα πιστεύω του μεγάλου καλλιτέχνη.
Η «εξυπνάδα» όμως του Δήμου Βερύκιου, εκτός από κακόγουστη ήταν και τετριμμένη και παρωχημένη. Ήρθε σαν «δευτεράντζα» να μας αηδιάσει. Μια εικόνα με δυο ποντίκια χωρίς νόημα, μόνο και μόνο για να προκαλέσει.
Είδε και απόειδε ο δύσμοιρος ότι το κομεντί του πολεμικού ρεπορτάζ δεν τραβάει άλλο και ότι ο ίδιος και οι όμοιοι του κατάντησαν γραφικοί και επί παντός επιστητού ανοησιολόγοι και εφήυραν αυτό το σκαρίφημα με την απαράδεκτη καρικατούρα.
Είναι μάλιστα τόσο «εμπνευσμένος» ο κύριος Βερύκιος που αφού είδε και διάβασε κριτικές και την γνώμη του απόηχου της κοινωνίας, βγήκε σε γνωστή εκκλησιαστική ιστοσελίδα να ζητάει συγγνώμη, υποστηρίζοντας ότι δεν είχε πρόθεση να προκαλέσει το θρησκευτικό συναίσθημα. Ούτε το θάρρος να ακούσει την κατακραυγή δεν είχε και έσπευσε σαν μετανοούσα και εβδελυγμένη σουφραζέτα να κάνει δηλώσεις μετανοίας.
Ως δημοσιογράφος και άνθρωπος του πνεύματος ώφειλε να εμμείνει και να δώσει εξηγήσεις κατά το δοκούν για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά εκ νέου. Οπότε φάνηκε σαν τον Ναβουχοδονόσορα ελλιπέστατος όταν στον τοίχο του εμφανίστηκε με δυσνόητη γραφή το «μανή θεκέλ φαρές» και του το εξήγησε ο Προφήτης Δανιήλ.
Σε περίπτωση που χαρακτήριζε την πλαδαρότητα των Ιεραρχών ή των Ιερέων μας ή ακόμα και την δική του ανεπάρκεια και μικρότητα, ίσως έβρισκε ομάδα υποστηρικτών. Έτσι όμως κατάφερε να δείξει πόσο μικρόνους και άκυρος φαντάζει στα μάτια τα δικά του και της κοινωνίας.
Είχαμε ως τώρα τους τηλεοπτικούς «επιστήμονες» κάθε Πάσχα να αμφισβητούν την Ανάσταση και το Άγιο Φως και από εδώ και στο εξής τους Βερύκιους κάθε δεκαπενταύγουστο να βλασφημούν το πρόσωπο της Παναγίας και του Χριστού μας.
Τόσο αίμα μαρτύρων, τόσα χείλη ασθενούντων και θλιβομένων που επικαλούνται το όνομα της Παναγίας δεν είναι ικανά να πείσουν για το αντίθετο.
Μια στιγμή προβολής και μωρής δόξας αξίζουν περισσότερο. Ο Tempora o Mores που θα ανέκραζε και ο λατίνος ποιητής.
Ζω στην Ρόδο, ένα νησί με μια Μητρόπολη που διαθέτει λαμπρούς κληρικούς και αγωνιστές χριστιανούς. Οι επί σκοπόν ιερείς όμως οφείλουν να αγραυλούν σωστά. Σιγή και αταραξία για να μην χαλάσει η τάξη και να ‘ μαστε όλοι εντάξει.
Η ρήση του Πατροκοσμά που θα τιμήσουμε σε λίγες μέρες «Το να υβρίσει κάποιος τον Χριστό μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τους βλέπω» δεν λέει τίποτα στις μέρες μας και στις συνειδήσεις των ταγών της Εκκλησίας.
Και σε τελική ανάλυση ας τολμούσαν να υβρίσουν τον Μωάμεθ και να βλέπαμε πόση ώρα θα διαρκούσε η αντίστροφη μέτρηση της επίγειας ζωής των «καλλιτεχνών». Μια ανεπαίσθητη εικόνα – γελοιογραφία για τον Μωάμεθ στο Charlie Hebdo ήταν ικανή να κατακαύσει τη Γαλλία για μέρες με νεκρούς και τραυματίες.
Αυτά συμβαίνουν μόνο όταν η Δημοκρατία και η Ελευθερία του λόγου εκλαμβάνονται ως ασυδοσία και αμετροέπεια. Οπότε : στώμεν καλώς. Μπουχτίσαμε από έξυπνους, άθεους και από κάθε λογής ανθρωπάκια.
Παρακαλώ τα πνευματικά μου παιδιά, τους φίλους μου και όλους τους εν Χριστώ αδελφούς μου να μείνουν σταθεροί στις επάλξεις του αγώνα.
Με του Χριστού την Πίστη θα γλιτώσουν από τους ήχους των σειρήνων της ζωής.
Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει τους δούλους σου
Αθανάσιος Μισσός, Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου
