Πλήθος κόσμου και σήμερα Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018 στον Ιερό Ιδρυματικό Ναό του Αγίου Τρύφωνος Κολυμπίων Ρόδου. Λειτούργησε, κήρυξε ο Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Μισσός.
Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν δύο πράγματα από τον ιερέα. Να μην είναι φιλοχρήματος και να έχει αγάπη. Όταν οι άνθρωποι βρουν αυτά σε έναν ιερέα, τον θεωρούν σωστό, αλλά ο Θεός θα κρίνει και τρέχουν στην Εκκλησία και έτσι σώζονται.
Ο ιερέας δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις. Αντιθέτως οφείλει να τοποθετεί στον ίδιο τόπο της καρδιάς του τον ενάρετο άνθρωπο, αλλά και αυτόν που έχει δεχτεί πυρά από το πονηρό και βασανίζεται από πάθη. Να μην περιφρονεί εσωτερικά το δεύτερο.
Όταν υπάρχει εσωτερική αγάπη, τότε πληροφορείται και ο άλλος, γιατί αυτή η αγάπη γλυκαίνει τον άνθρωπο εξωτερικά και τον ομορφαίνει με τη Θεία χάρη, η οποία δεν κρύβεται, γιατί ακτινοβολεί.
Ο ιερέας δεν μπορεί ποτέ να κλείσει την πόρτα του – έχει μεγάλη ευθύνη. Ο ένας είναι απελπισμένος, ο άλλος άρρωστος και έχει ανάγκη, ο άλλος ψυχορραγεί. Πρέπει άλλους να τους δεχθεί, άλλους να τους επισκεφθεί. Δεν μπορεί να αρνηθεί ο ιερέας. Κινδυνεύουν ψυχές και πρέπει να τις βοηθήσει.
Πρέπει να ανταποκρίνεται πάντα, χωρίς διακρίσεις, σε ό,τι του ζητούν οι άνθρωποι. Οφείλει να δείχνει ενδιαφέρον όχι μόνο για τους πιστούς, αλλά και για τους απίστους, τους άθεους και τους εχθρούς της Εκκλησίας.
Ο ιερέας πρέπει να βαδίζει μπροστά και να ακολουθούν οι πιστοί, όπως στο κοπάδι προπορεύεται το γκισέμι (ο οδηγός) και το ακολουθούν τα λοιπά ζώα. Οι ποιμένες, είτε ιερείς, είτε αρχιερείς, καλό είναι να θυμούνται το Μωυσή και τι τράβηξε με δύο εκατομμύρια λαό.
Πόση προσευχή με αγάπη έκανε για το λαό του και πόσο ταλαιπωρήθηκε χρόνια ολόκληρα στην έρημο και αυτός, μέχρι να τον οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Αν αναλογίζονται αυτά, θα παίρνουν κουράγιο και δεν θα γογγύζουν ποτέ για τις ελάχιστες ταλαιπωρίες τους εν συγκρίσει με αυτές που πέρασε ο Μωυσής.
Είναι μερικοί που θέλουν να γίνουν ιερείς από επιθυμία να δοξασθούν. Αυτοί θα ταλαιπωρηθούν, όταν βρεθούν σε δυσκολία, γιατί ο Χριστός δεν θα τους βοηθήσει, εκτός αν ταπεινωθούν και μετανοήσουν. Αν όμως κάποιος θέλει να ιερωθεί, χωρίς να έχει επιδιώξεις κοσμικές, τότε, αν κινδυνεύσει, ο Χριστός θα τον βοηθήσει.
Βέβαια στον κλήρο σπάνια και πολύ λίγοι είναι αυτοί που ξεκινούν με προγράμματα δικά τους. Οι περισσότεροι ξεκινούν με καλή διάθεση, αλλά μετά υπεισέρχεται ο πονηρός και πρωτοστατούν η δόξα και η μανία για αξιώματα.
Φτάνουν στο σημείο να βάζουν και ανθρώπους να μεσολαβήσουν για την εκλογή τους σε ιεραρχικά ανώτερα στρώματα και αντί να υπηρετούν το Χριστό, να καταλήγουν με χρυσό, να έχουν χρυσούς σταυρούς, χρυσές μίτρες, διαμάντια και να μην αρκούνται στα απαραίτητα.
Φώτο – ρεπορτάζ Γεώργιος Ψειρής
