Πεντήκοντα ημέρες συμπληρώθηκαν από την ένδοξο Ανάσταση του Κυρίου μας και η Εκκλησία αφιερώνει την Κυριακή αυτή στο ακατάληπτο γεγονός της επιφοιτήσεως του Αγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος που ζωοποιεί και συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας μας.
Το πανευφρόσυνο γεγονός ευρίσκει τους Μαθητές του Χριστού «ομοθυμαδόν» και προσκαρτερούντας την «της ελπίδος συμπλήρωσιν» όπως τους είχε προαναγγείλει ο Κύριος και ο Θεός μας.
Εν μία ψυχή ανέμεναν την επίσκεψη της Θείας Χάριτος ώστε να αναλάβουν τας πτέρυγας τους και να πορευθούν στην Οικουμένη προς διάδοση του Ευαγγελίου.
Και ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου ο υπερώος τόπος συνεκλονίσθη συθέμελα από τον ήχο, ο οποίος ηκούετο στα ανθρώπινα αισθητήρια ως ήχος «πνοής βιαίας» και όλοι ετοιμάσθησαςν να δεχθούν στα μύχια της ψυχής τους την κατοίκηση του Παναγίου Πνεύματος. Το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος εικονοποιείται και φαντάζει στους κεκαθαρμένους οφθαλμούς των Μαθητών «ως διαμεριζόμεναι γλώσσαι πυρός» οι οποίες επικάθονται εις ένα έκαστον Αυτών.
Έκτοκτε γεννάται και επισήμως η Αγία Εκκλησία που καθίσταται ορθώς δοκούσα με την Πρώτη Αποστολική Σύνοδο. Οι πρώην κρυβέντες δια τον φόβον των Ιουδαίων Μαθηταί είναι πλέον είναι ικανοί και αφοσιωμένοι Απόστολοι. Οι λόγοι τους είναι πλήρης Πνεύματος. Προικίζονται αφειδώς και ομιλούν με άνεση γλώσσες ξένες και πανανθρώπινες. Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και παρεπιδημούντες εξίστανται με τα ακούσματα των δικών τους γλωσσών δια στόματος των Αποστόλων.
Άλλοι πάλι εξ αυτών χλευάζουν και δικαιολογούν την άποψη τους «ότι γλεύκους μεμεστωμένοι εισίν» οι Απόστολοι.
Συνετελέσθη ένα παράδοξο γεγονός και αυτομάτως αποκαλύπτονται οι διαθέσεις των ανθρώπων. Άλλοι απορούν, άλλοι θαυμάζουν και άλλοι απορρίπτουν. Ο Θεός δεν παραβιάζει την ελευθερία στις επιλογές μας, ούτε θαμβώνει τις συνειδήσεις μας. Μόνη προϋπόθεση η καθαρά καρδία, η αρύπωτη και η γη η έτοιμη να δεχθεί τον υετό της Χάριτος του Κυρίου. Ο Θεός εκχείται στις καρδιές μας με τρόπο τόσο παράδοξο και ακατάληπτο που νους ανθρώπου αδυνατεί να ερμηνεύσει.
Σήμερα όλοι μας οφείλουμε να κάνουμε βίωμα το μήνυμα της Αγίας Πεντηκοστής δρέποντας τους κειμενκούς καρπούς όπως αυτοί αποθησαυρίζονται στις πράξεις των Αποστόλων. Δυστυχώς όμως κάποιες πρακτικές μας αντίκεινται προς τα εντολάς του Θεού και ο Παράκλητος δεν ευρίσκει πρόσφορο έδαφος να οικήσει στις καρδιές μας.
Με σκοπιμότητες με τεχνήεσσες μεθοδείες και με καταστρατήγηση των Πατερικών Διατάξεων το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να εξοβελίσουμε την Θεία Χάρη και από τέκνα φωτόμορφα να καταντήσουμε ζοφερές υπάρξεις.
Οι λέξεις «ομοθυμαδόν» και «επί τω αυτώ» προσκαλούν να διατηρήσουμε αρραγή τον άρραφο Χιτώνα του Χριστού και να μην μεριστούμε.
Το Πνεύμα το Άγιον είθε να είναι οδηγός και λύχνος τοις ποσίν πάντων των εργαζομένων εις τον αμπελώνα του Κυρίου. Η ημέρα της Πεντηκοστής είναι σημαίνουσα και απαρχή επί παν έργον αγαθόν.
Το πνεύμα της αληθείας είη φωτισμός ημών
Αθανάσιος Μισσός, Αρχιμανδρίτης Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου
