Τρέχουσες οι εξελίξεις σε μια Ελλάδα που παραπαίει μεταξύ των υλακών της γείτονος και του καλαθιού της νοικοκυράς και η πολιτική μας ηγεσία ασχολείται με τα της ταφής του Τέως ενώ οι θρησκευτικές μας αρχές θερμαίνουν τα χέρια τους από την τριβή που δεν δέχθηκαν να ταφεί ο Πατριάρχης Ειρηναίος των Ιεροσολύμων κατά το έθος στα Ιεροσόλυμα.
Ο τέως Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος παρά τις όποιες αρετές του και διακρίσεις (στρατιωτική εκπαίδευση και Ολυμπιονίκης) αντιμετωπίζεται ως ο έσχατος ανθέλλην που ευθύνεται για όλα τα δεινά και συζητάμε για την ιθαγένεια του και για τον τρόπο ταφής του, αλλά και για την μεταχείριση της οικογένειάς του. Είναι λογικό αφού η έξωση του έφερε χρόνους στην Ελλάδα κατά τους οποίους και τα σκυλιά ήταν δεμένα με λουκάνικα, γεγονός που ζούμε μέχρι της σήμερον !!!
Την στιγμή που ο μέσος Έλληνας θεωρεί ότι η Ελλάδα ήταν μέχρι το 1973 -1974 και έκτοτε ζούμε στο βασίλειο του ψευτορωμαϊκού, οι πολιτικές αρχές της αρπαχτής με τους γάμους στο Παρίσι και το Κατάρ και τόσα άλλα, σκυλεύουν τον αποθανόντα για να φορέσουν την μάσκα της δημοκρατίας και της ισονομίας. Μάλλον οι εκάστοτε Πρόεδροι Δημοκρατίας και η πολιτική φάρα ένθεν και ένθεν είναι πιο δυναμικοί και ζουν πιο λιτά απ’ ότι οι χλαμυδοφόροι του Τατοΐου.
Ερχόμαστε τώρα στα εκκλησιαστικά. Ούτε ένας φιλάδελφος άγιος αρχιερεύς του πατριαρχείου Ιεροσολύμων δεν συνεκινήθη από τον πολυετή μαρασμό του Πατριάρχου Ειρηναίου. Τον έβλεπαν έγκλειστο χωρίς καν τον δικαίωμα αυλισμού, που έχει και ο έσχατος βαρυποινίτης και κανείς δεν νοιάστηκε. Τόση η μανία και ο φόβος τους που ούτε να ταφεί στα άγια χώματα της Αγίας Γης και τον εκήδευσαν στην γενέτειρά του. Ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος έλαβε παρ’ αυτού την αρχιερωσύνη και ούτε ένα ευχαριστώ.
Είναι τόσο μεγάλους βεληνεκούς οι άγιοι αρχιπατέρες των Ιεροσολύμων που μάλλον τον φοβούνται και νεκρόν, μην κινήσει στάση και διεκδικήσει τον θρόνο του.
Και επανερχόμεθα στον τέως και πάλιν. Αν ο πρωθυπουργός μας πιστεύει ότι δείχνοντας τα δόντια του στον τέως, κερδίζει την ψήφο του κέντρου, τότε μάλλον πλανάται οικτρά. Ο νεκρός δεδικαίωται. Ενώπιον των κεκοιμημένων αδελφών μας έκαστος εν αξιώματι ίσω στέκει.
Όσο για την απέραντη κατάντια του Τατοΐου και των τάφων, καθώς όφειλε, καλός να διατηρεί και να φυλάττει η Ελληνική πολιτεία, απερίγραπτα τραγική !!!
Χορτάσαμε δημοκρατία, χορτάσαμε και από μαγαλόφωνα κηρύγματα αγάπης από τους ιεροκήρυκες. Στην πράξη όμως όλα γη και σποδός. Ευτυχώς βέβαια προς τιμήν του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας κ.κ. Ιερωνύμου, που ο ίδιος θα προεξάρχει της εξοδίου ακολουθίας του Τ. Βασιλέως Κωνσταντίνου και δεν θα φύγει κι αυτός καθώς ο Ειρηναίος.
Ενθυμούμαι την πολλάκις τηλεφωνική μας προσωπική επικοινωνία, όταν ακόμα ευρίσκετο έγκλειστος στα Ιεροσόλυμα και έψαλλε το φως ιλαρόν στο παρεκκλήσιο της Αγίας Θέκλης. Μαρτυρικά υπέμενε τον Σταυρόν του στερούμενος ακόμα και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης που δικαιούνται άπαντες. Τώρα πλέον ας προσευχηθούμε να βρει την πολυπόθητη ανάψυξη στα χέρια του Κυρίου και Θεού μας.
Και εν τέλει ευτυχώς και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας κ.κ. Ιερώνυμος που φρόντισε τελευταία τον κεκοιμημένο Πατριάρχη στο ευαγές ίδρυμα της εκκλησίας μας.
Μην φοβάστε ζώντες. Από έναν νεκρό δεν έχετε να χάσετε τίποτα. Κοιμηθείτε ελαφρά !
Οι Ερινύες σας φοβούνται, δεν θα σας αναστατώσουν !
Πάντοτε με αγάπη Χριστού και γλώσσα Ιωάννου του Προδρόμου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
Αρχιμανδρίτης, Αθανάσιος Μισσός
