Όλη η αλήθεια και το παρασκήνιο της αναγνώρισης της Εκκλησίας των Σκοπίων από Πατριαρχείο Βουλγαρίας.
Έκπληκτος έμεινα στο άκουσμα της αναγνώρισης της αυτοαποκαλούμενης «Μακεδονικής» Εκκλησίας από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας.
Αμέσως η σκέψη μου επλανήθη στον ρόλο της Εκκλησίας της Βουλγαρίας διαχρονικώς και από ιδρύσεως της και στις Μηχανορραφίες της στον κοχλάζοντα Βαλκανικό κόσμο.
Η διακήρυξη που δικαιολογεί την κίνηση αυτή στηρίζεται στο νενομισμένο ότι κάθε Πατριαρχείο μπορεί να προσδώσει υπόσταση ως Μητέρα σε θυγατέρα Εκκλησία.
Είναι όμως γνωστή τοις πάσιν η γραμμή των τελευταίων χρόνων της γείτονος Εκκλησίας αφού ο ρόλος της είναι απορρυθμιστικός.
Μάλιστα ούτε το παραδοσιακό ροδέλαιο δεν αποστέλλει τις τελευταίες δεκαετίες στο Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας για την παρασκευή του Αγίου Μύρου.
Όλα αυτά τα σπασμωδικά εμφορούνται και συγκαλύπτονται από τον μανδύα του εθνικισμού στην ποιο ακραιφνή του έκφραση. Μάλιστα η όλη δράση δεν περιορίζεται στα εαυτής και λαθραίως υπεισέρχεται σε χώρους ξένους, όπως εν προκειμένω, στο Πατριαρχείο της Σερβίας.
Το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας και το αλυτρωτικό πνεύμα, καλά κρατεί στην περίπτωση της.
Λησμονεί ότι ο χώρος της Π.Γ.Δ.Μ. ανήκει δικαιωματικά στο Πατριαρχείο Σερβίας και ως εκ τούτου δεν υπάρχει δικαιοδοσία από πλευράς Βουλγαρίας.
Εξάλλου στην Κανονική και Αποστολική Εκκλησία, ΜΟΝΟ το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει το δικαίωμα να αποφαίνεται επί τέτοιων ζητημάτων και αναλόγως της υπερχιλιετούς του δράσης και διπλωματίας εγκρίνει και επικυρώνει τέτοιες πράξεις, εκδίδοντας και τον σχετικό τόμο.
Η ανακοίνωση βρίθει από εκκλησιολογικά ατοπήματα αφού λίγο έως πολύ ο ρόλος της «Μητρός» καταντά «Πατρώνας» αφού υπόσχεται ότι θα επιχειρηματολογήσει και στις λοιπές Εκκλησίες για την ορθότητα του εν λόγω επιχειρήματος της.
Παραθεωρήθηκε μάλιστα και η επί το ορθότερον ονομασία της ψευδό – εκκλησίας των Σκοπίων ως Αρχιεπισκοπή Αχρίδος.
Η πάλαι ποτέ διαλάμψασα αρχιεπισκοπή αυτή δεν είχε καθόλου υπόσταση εθνική και δεν ταυτίστηκε ποτέ με την πολιτική κανενός Σλαβογενούς κρατιδίου.
Ο ρόλος της ήταν ως ώφειλε εκκλησιαστικός. Στο σημείο αυτό να μνημονεύσουμε και τον μαρτυρικό Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Ιωάννη που υπέφερε και υποφέρει τα πάνδεινα τόσο ο ίδιος όσο και οι περί Αυτόν.
Πέραν όμως της Εκκλησιαστικής διάστασης το όλο θέμα είναι ζήτημα πολιτικής και διπλωματίας.
Τα Σκόπια δυναμιτίζουν το κλίμα έτι μιαν φορά σε καιρούς που το ζήτημα της ονομασίας τους μπαίνει σε νέο γύρω διαπραγματεύσεων.
Το γειτονικό κρατίδιο επιχειρεί την ρήξη ανάμεσα στα δυο σχετιζόμενα με αυτό Πατριαρχεία και ως ένα βαθμό το πέτυχε με την παράτολμη και ύπουλη κίνηση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας. Οπότε ένα νέο κύμα ζυμώσεων αναμένεται να εμφανιστεί στα Βαλκάνια.
Η εκκλησιαστική διαδρομή των Σκοπίων είναι γεμάτη αστοχιών τα τελευταία χρόνια.
Έφθασε λοιπόν στο σημείο να ζητήσει Στέγη από το ίδιο το Βατικανό προσχωρώντας στην Ουνία που ταλανίζει την ευρύτερη περιοχή.
Κάποιοι έξω – εκκλησιαστικοί παράγοντες ενθαρρύνουν τις κινήσεις αυτές, προς εκπλήρωση δικών τους « ευσεβών » πόθων.
Πάντοτε ο εχθρός εντός των πυλών.
Είναι όμως τραγικό όταν η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία τίθεται επί πίνακι ανθρώπων ανεκκλησίαστων. Τα λάθη του παρελθόντος είναι τόσο διδακτικά, αλλά κάποιοι σκοπίμως εθελοτυφλούν.
Τα Σκόπια εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τα ένστικτα και τον ψυχισμό της Βουλγαρίας αλλά όχι επ’ αγαθώ. Οι ραδιουργίες μακροπρόθεσμα επιφέρουν την Νέμεση.
Είναι απαράδεκτο η Εκκλησία να σχετίζεται με πάθη και εμπάθειες προσώπων και πολιτικών.
Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω !
Έρχου Κύριε
Δημοσίευση: https://www.ekklisiaonline.gr/nea/oli-alithia-ke-paraskinio-tis-anagnorisis-tis-ekklisias-ton-skopion-apo-patriarchio-voulgarias/
