Δεν ήθελε να του βάλουν άμφια στην κοίμηση του
Θλίψη σκόρπισε στην κοινωνία του Λουτρακίου, αλλά και ολόκληρης της Κορινθίας, το άκουσμα της είδησης της κοίμησης του Γέροντα Νεκταρίου Μαρμαρινού. Ο Γέροντας Νεκτάριος Μαρμαρινός υπήρξε μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και της Κορινθίας.
Ο π. Νεκτάριος υπήρξε πνευματικό παιδί του Οσίου Ιερωνύμου Αιγίνης και αποφοίτησε από την ιερατική σχολή Κορίνθου, χειροτονήθηκε διάκονος από τον μητροπολίτη Μιχαήλ στην εκκλησία της Παναγίας στον Συνοικισμό της Κορίνθου και στις 8 Νοεμβρίου 1945 χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης στην εκκλησία του Αποστόλου Παύλου Κορίνθου, ένας ιερέας από τον Συνοικισμό της Κορίνθου (και αργότερα πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Κορίνθου.
Το 1952 ίδρυσε την Ιερά μονή του Αγίου Παταπίου, ενώ το 1977 ίδρυσε την ανδρική μονή του Αποστόλου Παύλου στo όρος Γεράνεια, η οποία σήμερα είναι χωρίς μοναχούς και την ανδρική μονή του Αγίου Νικολάου του Νέου στο Μαλαγάρι της Περαχώρας, και την ανδρική μονή των τριών Ιεραρχών στην Περαχώρα κοντά στο Λουτράκι.
Τιμήθηκε το 2006 από τον δήμο Κορινθίων με το χρυσό κλειδί της πόλης, για την πολυετή προσφορά του και επίσης τιμήθηκε από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο με χρυσό μετάλλιο για το ιεραποστολικό του έργο.
Ο γέροντας Νεκτάριος από το 1940 μέχρι χθες δίδασκε κάθε Κυριακή απόγευμα σε κατηχητικά μαθήματα στο Πνευματικό κέντρο της εκκλησίας της Παναγίας στο Συνοικισμό.
Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, περιόδευε ακόμη στις πόλεις και τα χωριά σε όλη την Κορινθία για να διδάξει το Λόγο του Ευαγγελίου και κάθε Παρασκευή πρωί επισκεπτόταν το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου κατευθύνοντας τις ψυχές των μοναζουσών προς τη Σωτηρία, ενώ συχνά τις Κυριακές λειτουργούσε στο ανδρικό μοναστήρι των Τριών Ιεραρχών στην Περαχώρα.
Το ιεραποστολικό έργο του είναι τεράστιο. Σύμφωνα με τη γερόντισσα Παταπία έχει προσφέρει τα μέγιστα ως κτήτορας στη μονή του Αγίου Παταπίου.
Για πολλά χρόνια επισκεπτόταν την Αίγινα και λειτουργούσε σε πολλά ξωκλήσια της Κυψέλης που πανηγύριζαν, όπως στον Αη – Γιάννη στο πεύκο, στους Αγίους Αναργύρους, ενώ δεν παρέλειπε να λειτουργήσει στον Άη – Γιάννη στον Κοντό όπου εκεί λειτουργούσε επί μεγάλο χρονικό διάστημα ο αρχιμ. Ιωάννης Ηλιόπουλος.
Οι παλαιότεροι θα τον θυμούνται να λειτουργεί κάθε Δεκαπενταύγουστο στην Παναγία τη Χρυσολεόντισσα. Στην Αίγινα υπάρχουν εκτός από τους οικείους του και αρκετά πνευματικά του παιδιά τα οποία τον επισκέπτονταν στην Ι. Μονή Οσίου Παταπίου.
Η ανακάλυψη του σπηλαίου και η ίδρυση του μοναστηριού
Το σπήλαιο με το λείψανο του αγίου ανακαλύφθηκε το 1904 από πολίτες του Λουτρακίου. Στο σπήλαιο βρέθηκε και η κάρα της Αγίας Υπομονής.[4] Ωστόσο, ορισμένοι επισκέπτες από το σπήλαιο πήραν κομμάτια των λειψάνων του Αγίου ως φυλαχτό, κατά μαρτυρία της γερόντισσας Παταπίας.
Στη συνέχεια, ένας ιερέας από το Λουτράκι, ο πατέρας Κωνσταντίνος Σουσάνης, πήρε το λείψανο του Αγίου Παταπίου και το κράτησε στο σπίτι του με την άδεια της εκκλησίας, προκειμένου να το κρατήσει μακριά από τους βάνδαλους. Αρχικά στο σπήλαιο βρέθηκε ξύλινος σταυρός αποτεθησαυρισμένος,μεμβάνη και νομίσματα τα οποία παραδόθηκαν στις αρμόδιες αρχές.
Αργότερα το 1952 ο Πατέρας Νεκτάριος (κοσμικό όνομα Κυριάκος) Μαρμαρινός, ένας ιερέας από τον Συνοικισμό της Κορίνθου (και αργότερα πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Κορίνθου) – με καταγωγή από την Αίγινα (ήταν υποτακτικός του Αγίου Ιερωνύμου), ίδρυσε μοναστήρι στον τόπο του σπηλαίου και το λείψανο επέστρεψε στο σπήλαιο όπου βρέθηκε.
Η επίσημη ίδρυση της μονής έγινε στις 1 Αυγούστου 1952 από τον μητροπολίτη Κορινθίας Προκόπιο Τζαβάρα.
Η πρώτη ηγουμένη στη μονή, το 1952, ήταν γερόντισσα Συγκλητική. Η γερόντισσα Παταπία βοήθησε σε σημαντικό βαθμό στην δημιουργία και την οικοδόμηση της μονής. Ήταν ηγουμένη από το 1963 ως το 1968, οπότε παραιτήθηκε λόγω προβλημάτων υγείας. Από το 1968 έως το 2014 ηγουμένη ήταν η αδελφή Ισιδώρα (Κυριακή Μεντζάφου), ενώ σήμερα της μονής ηγείται η μοναχή Χρυσοβαλάντη.
Ο πατέρας Νεκτάριος, ο κτήτορας της μονής, είχε πλούσιο χριστιανικό έργο και είχε ιδρύσει και άλλα μοναστήρια όπως το ανδρικό μοναστήρι Οι 3 Ιεράρχες (κοντά στην Περαχώρα) και την καλοκαιρινή κατασκήνωση για παιδιά (Βηθλεέμ). Επιπρόσθετα είχε ιδρύσει γυναικείο γηροκομείο στο Λουτράκι (όπου μοναχές διακονεύουν τις ηλικιωμένες).
