Εν έτη 2022 η παγκόσμια κοινωνία και συγκεκριμένα η Ευρώπη βιώνει για άλλη μια φορά έναν πόλεμο. Έναν πόλεμο μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας. Δυστυχώς το κακό όνειρο κάθε ανθρώπου βγαίνει αληθινό μια ακόμη φορά.
Μπορεί να γίνεται μεταξύ δύο διαφορετικών χωρών ωστόσο τα αποτελέσματά του και τα συναισθήματα του κάθε πολίτη στην λέξη πόλεμος είναι τα ίδια.
Φόβος, τρόμος, αίμα, νεκροί.
Δεν είμαι ειδικός για να πάρω μέρος και ούτε θα μπω στο παιχνίδι να επιλέξω Ρωσία ή Ουκρανία και οι δύο χώρες με βάση την ιστορία έχουν λερωμένο το μητρώο τους.
Δεν μπορώ να υπερασπιστώ ηγέτες και ανθρώπους που έχουν ως όνειρο να επεκταθούν και να αποκτήσουν ενα κομμάτι γη ενώ άλλοι άνθρωποι προσπαθούν να αποκτήσουν ενα κομμάτι ψωμί.
Μπορώ να κατανοήσω όμως τα παιδιά ,τα άτομα αυτά που βιώνουν τον πόλεμο από διαφορετική οπτική γωνία. Βλέποντας τα όνειρα τους να καταστρέφονται από ώρα σε ώρα και από λεπτό σε λεπτό.
Ποιο παιδί φανταζόταν ότι το πρωί που θα ξυπνούσε θα αντίκριζε έναν ουρανό γεμάτο από πυραύλους και δρόμους γεμάτους από στρατιώτες και άρματα μάχης.
Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιο και έχει πάρει την θέση της η ελπίδα για το ποιος θα ζήσει καλύτερα.
Δυστυχώς από εδώ και πέρα το μέλλον αλλάζει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας τρομάζει γιατί την τελευταία λέξη δεν την λέει ο άνθρωπος αλλά ο Θεός …
Νικόλαος Μαρούδας
Πνευματικό τέκνο του Γέροντος Αθανασίου Μισσού
