Γαλήνη Φούρα, δημοσιογράφος
Το πρόγραμμα και ή πειθαρχία βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες και ενισχύει την κοινωνικοποίηση τους σε συνδυασμό με την αγάπη των γονιών.
Νέα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι κακώς ξεχάσαμε να Λέμε «όχι» στα παιδιά, αφού αυστηροί κανόνες τα βοηθούν να αποκτήσουν εφόδια για το μέλλον.
Φυσικά δεν μιλάμε για την αυταρχική διαπαιδαγώγηση πού μας γυρίζει στη δεκαετία του ’50, την οποία ορισμένοι επισείουν ως απειλή στα παιδιά τους: «Εγώ στην ηλικία σου δεν θα τολμούσα να πω αυτό η να κάνα το άλλο» άλλα για την ευεργετική επίδραση αγάπης και πειθαρχίας, οπού χρειάζεται, για την ισορροπία των παιδιών.
Επιστημονική μελέτη σε 9.000 οικογένειες έδειξε ότι ή ύπαρξη κανόνων εφοδιάζει τα παιδιά για το μέλλον τους.
Ό τρόπος πού τα μεγαλώνουν οι γονείς είναι πιο σημαντικός για τη διαπαιδαγώγηση τους από άλλους παράγοντες, όπως το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, διότι καθορίζει την ανάπτυξη του χαρακτήρα τους.
Λιγότερο ευνοημένα είναι τα παιδιά πού μεγαλώνουν σε «χαλαρό» περιβάλλον, όπως και τα παιδιά πού ανατρέφονται από αυταρχικούς γονείς. Οι «χαλαροί» γονείς είναι συνήθως πολύ εκδηλωτικοί και δεν κρύβουν την αγάπη τους, αλλά δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην πειθαρχία και το πρόγραμμα.
Είναι ακριβώς αντίθετο των αυταρχικών γονιών, οι όποιοι στηρίζονται στην πειθαρχία αλλά δεν δείχνουν ενδιαφέρον για το συναισθηματικό κόσμο των παιδιών τους.
Υπάρχει όμως, σύμφωνα πάντα με τους ειδικούς πού διενήργησαν τη μελέτη, μία ακόμη κατηγορία, οι «αδιάφοροι» γονείς, στις προτεραιότητες των οποίων δεν περιλαμβάνεται ή διαπαιδαγώγησα.
Η στοργή απουσιάζει από τη σχέση τους με τα παιδιά τους, σχεδόν όπως και ή πειθαρχία.
Τα παιδιά χρειάζονται σταθερές συνήθειες, όπως να τρώνε μαζί με τους γονείς τους, όταν αυτό είναι εφικτό, να διαβάζουν τις ώρες πού χρειάζεται και να μην ξενυχτάνε.
Κατά μία έννοια είναι ευνοημένα όταν οι γονείς τους συνεχίζουν να είναι μαζί, ιδίως το βράδυ όταν πέφτουν να κοιμηθούν και το πρωί πού ξυπνούν και, βέβαια, όταν υπάρχει ηρεμία στο σπίτι. Καμία σύγκριση τότε με τα παιδιά των χωρισμένων γονιών η αυτών πού έχουν ξαναπαντρευτεί.
Τα ευρήματα αυτών των ερευνών αυξάνουν το άγχος των γονιών, πού λόγω των απαιτήσεων της δουλειάς τους, αναγκάζονται να περνούν πολλές ώρες μακριά από τα παιδιά τους.
Περισσότερες ενοχές έχουν οι μητέρες, πού σε χώρες όπως ή Ελλάδα, σηκώνουν το μεγαλύτερο μέρος της ανατροφής των παιδιών, διότι ο ρόλος του πατέρα δεν είναι όσο θα έπρεπε καθοριστικός.
Για να γίνει αυτό πιο συγκεκριμένο: Επιστημονική μελέτη του 2007 έδειξε ότι παιδιά ηλικίας τριών ετών έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρα, όταν οι μητέρες τους εργάζονται.
Νεότερη μελέτη επιβεβαίωσε ότι οι μητέρες με πλήρη απασχόληση έχουν παιδιά πού τρώνε λιγότερα φρούτα και λαχανικά, βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση και καταναλώνουν πολύ περισσότερα αναψυκτικά.
Πολλοί όμως επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να εστιάζουμε στην απουσία της μητέρας λόγω δουλειάς, αλλά στις συνήθειες και των δυο γονέων. Ή διαπαιδαγώγηση αρχίζει από το σπίτι, το σχολείο και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι συνήθειες και των δυο γονέων.
Συνήθως οι γονείς των υπέρβαρων παιδιών έχουν και οι ίδιοι διατροφικά προβλήματα. Συνηθίζουν να ψωνίζουν χυμούς και γλυκά και όχι φρούτα και λαχανικά ενώ οι ίδιοι δεν αθλούνται, με αποτέλεσμα να μην δίνουν το καλύτερο παράδειγμα στα παιδιά τους.
Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι τα Ελληνόπουλα ηλικίας δύο έως έξι ετών αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με το βάρος τους. Είναι υπέρβαρα και παχύσαρκα σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα παιδιά άλλων ευρωπαϊκών χωρών, γεγονός πού δείχνει ότι πρέπει να αλλάξουν οι διατροφικές συνήθειες όλης της οικογένεια.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ .ΜΗΝΙΑΙΑ ΈΚΔΟΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΑΣ.
