Με την ευκαιρία της Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας η Βιβλιοθηκάριος της Γενναδείου παρουσιάζει ένα μνημείο της ελληνικής τυπογραφίας στη Gennadius Library.
Η εφεύρεση της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο το 1455 και η έξοδος πολλών Ελλήνων λογίων στη Δύση μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους το 1453, αποτέλεσαν τη βάση πάνω στην οποία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε η ελληνική τυπογραφία.
Από τις 40.000 εκδόσεις αρχετύπων εκδόσεων που κυκλοφόρησαν στη Δύση στον 15ο αιώνα, μόνο οι 70 είναι ελληνικές και τυπώθηκαν στην πλειοψηφία τους από δυτικοευρωπαίουςτυπογράφους στην Ιταλία.
Σχεδόν όλα τα αρχέτυπα εξυπηρετούσαν τα εκπαιδευτικά προγράμματα σχολείων και ακαδημιών, στο πλαίσιο του ευρύτερου ανθρωπιστικού πνευματικού κινήματος.
Έτσι, τα πρώτα ελληνικά έντυπα βιβλία είναι βιβλία γραμματικής. Η ελληνική γραμματική Ἐπιτομή τῶν ὀκτώ τοῦ λόγου μερῶν του Έλληνα λόγιου Κωνσταντίνου Λάσκαρι (1434-1501;) είναι το πρώτο χρονολογημένο ελληνικό βιβλίο.
Τυπώθηκε στο Μιλάνο το 1476 από τον Ιταλό Dionigi Paravicino με ελληνικά τυπογραφικά στοιχεία που δημιούργησε ο Κρητικός λόγιος και κωδικογράφος Δημήτριος Δαμίλας ή Μεδιολανεύς ή Κρης.
Το βιβλίο επιμελήθηκε και προλόγισε ο ίδιος ο Δαμιλάς. Το αντίτυπο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης ανήκε στον Ιρλανδό συλλέκτη έργων τέχνης William Horatio Crawford και αγοράστηκε από τον Ιωάννη Γεννάδιο το 1891 από τον οίκο δημοπρασιών Bernard Quaritch.
Για να τιμήσει ένα τόσο πολύτιμο απόκτημα, ο Γεννάδιος παρήγγειλε, όπως σημειώνει ο ίδιος «με δικά του σχέδια» μια πολυτελή βιβλιοδεσία από τον Morell στο Λονδίνο.
