Ο Ελληνικός στρατός φτωχός. Οι φαντάροι πολεμούν με όπλα που ξέμειναν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και από την μικρασιατική εκστρατεία. Τα άρματα μάχης του ελληνικού στρατού είναι λιγοστά και ξεπερασμένα.
Μόλις αντικρίζουν οι Φαντάροι μας για πρώτη φορά τα σύγχρονα άρματα μάχης των Ιταλών σάστισαν. Τρομοκρατήθηκαν. Όμως δεν έκαναν βήμα πίσω. Κανένας ”μακαρονάς”, καμία πολεμική μηχανή δεν θα πατήσει Ελληνικό Χώμα.
Οι αξιωματικοί μας μπαρουτοκαπνισμένοι.
Πως όμως τα χιλιοδοξασμένα ”Παιδιά της Ελλάδος” αφόπλισαν τις μηχανοκίνητες μεραρχίες του Μουσολίνι;
Η ”πατέντα΄΄ μπορεί να είναι λέξη Ιταλικής προέλευσης όμως οι Έλληνες διαχρονικά είναι οι μόνοι που έχουν το μυαλό και την πονηριά να την εφαρμόσουν.
Ορμώντας μαζικά πάνω στα άρματα των φασιστών με τις κουβέρτες τους και άλλα χαλιά (!) μπουκώνουν τις ελπίστριες των αρμάτων και τα ακινητοποιούν!
Στα παγωμένα βουνά της Ηπείρου και με το χιόνι να έχει καλύψει κάθε πιθαμί γης η πορεία των τεθωρακισμένων ήταν καταδικασμένη αφού δυσκολεύοταν η πορεία τους.
Οι Ήρωες νικούν και τρέπουν σε φυγή την ”Τζούλια” και τους ”Κένταυρους”, τα καμάρια του Μουσολίνι, οι οποίοι αφήνουν πίσω τους άρματα και όπλα που τα παίρνουν οι φαντάροι μας.
Στο πρώτο άρμα-λάφυρο οι μυθικοί Φαντάροι μας ζωγράφισαν πάνω το καταδρομικό ”Έλλη” και το ονόμασαν ο ”Εκδικητής της Έλλης”.
Οι μνήμες ήταν ακόμα νωπές και οι Έλληνες δεν ξέχασαν τον άνανδρο τορπιλισμό της από τους Ιταλούς τον Δεκαπενταύγουστο του 1940.
Εκεί στα αιματοβαμμένα βουνά της Ηπείρου οι Έλληνες πήραν την εκδίκησή τους!
