Όταν κάτι ποθείς ολόψυχα και τελικώς ακούς το πολυπόθητο το “Ναι”, μια συλλαβή, τρία γράμματα, ίσως βαρύ, λακωνικό, με δωρική απλότητα, θα δράσει όπως κι αν έχει, σαν έκρηξη ευχαρίστησης μες στον οργανισμό σου.
Θα άντεχες όμως τώρα να αλλάξουμε επίπεδο και λίγο να γευτούμε την άγρια ομορφιά και του “Όχι”;
Νομίζω τώρα που το συνειδητοποιώ ότι το “Όχι” είναι τρόπον τινά το “Ναι” του κάθε πνευματικού ανθρώπου.
Το “Όχι” όπου δυνητικά κατασκευάζει Εθνομάρτυρες, Ήρωες και Αγίους.
Όπου στην αδηφάγα μας την εποχή σφυρηλατεί άτομα με ταυτότητα: Έλληνες, Ορθοδόξους, ελεύθερους ανθρώπους.
Το ολόγλυκο σου Όχι.
Αυτό που τις συνέπειες του θα υποστείς, θα τις αποδεχτείς και στην ουσία αποτελεί το βάρος που έχει το ιδανικό σου. Το ολόγλυκο σου Όχι.
Πονάς αλλά δεν συναινείς. Εκεί έγκειται η γλύκα του. Το ολόγλυκο σου Όχι.
Η εξουσία που σε κοιτά και που η αλαζονεία της σταμάτησε στο ολόγλυκο σου Όχι.
Σε πήρε, δεν συναίνεσες,
σε πήρε αλλά δεν σ’ έχει.
Με το Όχι σου αγκαλιά στα τάρταρα, μ’ αυτό στον ουρανό. Το φυλαξες να κεραστούν μ’ εκείνο γύρω σου οι αγγέλοι. Γιατί είναι η γιορτή σου.
Ύστερα απ’ την τρομοκρατία, ανέμενε πεσκέσι. Με μαθηματική ακρίβεια κάποιο τους δώρο ή θέαμα ακριβό με αποδέκτη εσένα, θα είναι η προσφορά τους.
– “Ευχαριστώ, αλλά Όχι”.
«Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις. Πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός»
Άγιος Παΐσιος
