Του Αρχιμανδρίτη, Αθανασίου Μισσού
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ούτε ο πιο ευφάνταστος νους θα μπορούσε να συλλάβει και να μας προμηνύσει το καταθλιπτικό κλίμα μέσα στο οποίο θα εορτάζαμε την Βασιλίδα και Κυρίαν Εορτήν της Λαμπροφόρου Ημέρα της Εγέρσεως του Χριστού μας, την απαρχήν της σωτηρίας μας.
Μια ανούσια αστυνόμευση, ένας ανόητος κατατρεγμός και μια σειρά από αντίχριστες απαγορεύσεις για μεγάφωνα και κωδωνοκρουσίες, ήρθαν να εντείνουν το ήδη μελαγχολικό συναίσθημα που κατακλύζει τις ψυχές μας μέρες πολλές.
Οι αρχιερείς μας δεν στάθηκαν στο ύψος των ρόλων τους. Δεν εφείσθησαν του ποιμνίου και των απαιτήσεων του. Αρκέσθηκαν στις απαλότητες και στην κοσμιότητα των εκφράσεων.
Τα σώματα ασφαλείας επιδόθηκαν σε μια πρωτοφανή κινητικότητα που θύμιζε ημέρες συλλήψεως Νταβέλη.
Μέχρι και η τσίκνα από τον οβελία διώκεται λες και επιταχύνει την διάδοση του κορονοϊού.
Η πατρώα παράδοση η οποία ανά αιώνες σηματοδοτεί την ελληνική μας ψυχή είναι εφάμαρτη.
Μας αντιμετωπίζουν σαν απαίδευτο όχλο της φυλής των Μασάι.
Οι ζηλωτές του νόμου και της τάξεως και οι υπηρέτες της εννόμου τάξεως μήπως εξέλαβαν αλλιώς το γράμμα και το πνεύμα των νόμων και τα μετέφρασαν κατά το δοκούν, προβάλλοντας άλλη μια φορά τον κακό τους εαυτό ;
Η Ελληνική μας Δημοκρατία υπέδειξε πνεύμα ευαισθησίας ώστε να περιοριστεί η διάδοση της νόσου και όχι αφορμή για να εκδηλώσει ο καθένας τα ένστικτά του τα αιμοβόρα.
Όμως, τον ίδιο ζήλο να δείχνουν οι κυβερνώντες και για την παραμεθόριο και με περισσότερη αστυνόμευση (ανύπαρκτη) όσο και δια θαλάσσης (ελλιπείς) που όποιος διακινητής μεταφέρει ….μετανάστες όποτε θέλουν τους πετάνε στα νησιά μας και για την υγεία (με αγροτικούς ιατρούς και αν έχουν τύχη να ζήσουν έως ότου να μεταφερθούν με πλοίο ή ελικόπτερο σε κοντινά νοσοκομεία άλλων νησιών…) και για την συγκοινωνία (πλοία, όταν ! και πότε !) και για την παιδεία, επί σειρά ετών δεν έχει αλλάξει κάτι, έτσι ζουν και αισθάνονται πολίτες Β’ κατηγορίας και πραγματικά στο έλεος του Θεού, έχασαν και τον εκκλησιασμό τους λόγω πανδημίας και πάλι Δοξάζουν τον Θεό και μπράβο στους ακρίτες !
Ντροπή, αίσχος και όνειδος είναι τα συναισθήματά μου για τους ισχυρούς της ημέρας. Η ιστορία θα καταγράψει στο μέλλον τις ημέρες αυτές με τα μελανότερα χρώματα.
Έγινε θέμα εκ των ων ουκ άνευ η Θεία Κοινωνία. Αρχίσαμε να αμπελοφιλοσοφούμε για την Αγία Λαβίδα και το κοινόν ποτήριον της ζωής.
Είναι τραγικό να βλέπουμε λεκτική και μη βία σε ανθρώπους που διψούν για Χριστό και Ελλάδα.
Κάθε λογής ανδρείκελα βρήκαν λίμνη να σαλπάρουν και να φλυαρολογήσουν.
Ας ελπίσουμε ότι η παρούσα φάση είναι μια παρένθεση, την οποία θα θυμόμαστε μετά από χρόνια, όπως και το Τσερνομπιλ, και όλοι μας θα συμμορφωθούμε βάσει των υποδείξεων των ειδικών επιστημόνων όπου και υπακούσαμε και δεν σκέπτομαι να είναι κάτι άλλο καλά κατασκευασμένο παγκοσμίως.
Ο Θεός, ο ρυθμιστής της ζωής μας θα επιληφθεί της καταστάσεως αυτής και θα αποδώσει ενί εκάστω τα δέοντα.
Αίσχος
Απευθύνθηκα στα άδεια στασίδια της εκκλησίας και τα ευλόγησα πλειστάκις. Αφήσαμε τον Κύριον μας μόνον κρεμάμενον όπως και τότε στον Γολγοθά, που τα πάντα επισκίαζε ο τρόμος των Ρωμαίων και των Εβραίων αρχισυναγώγων.
Του χρόνου το Πάσχα και η Ανάσταση θα είναι εν πάση περιπτώσει λαμπρότερες εορτές, απεμπολώντας το άγος που βιώνουμε εκούσια ή ακούσια λόγω συνθηκών.
Έρχου Κύριε !
Κείμεθα μακράν από των λόγων της σωτηρίας Σου
Εγκαρδίως εύχομαι το ανέσπερον φως να πυροδοτήσει την κοινωνική μας επανάσταση και να σημάνει την ψυχική μας ανάταση !
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Αθανάσιος Μισσός
Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Ρόδου
