Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω όταν καλούμαι να εκθέσω τη γνώμη μου από τους συμπολίτες μου, είναι να βρω την εκφραστική φόρμουλα εκείνη, που θα μου επιτρέψει να μεταδώσω την άποψή μου έτσι όπως εγώ την εννοώ.
Όσο και αν φαίνεται αντιφατικό να προβληματίζεται ένας συγγραφέας για την επικοινωνία, εν τούτοις είναι πέρα για πέρα αληθινό!
Είναι ίσως δύσκολα πιστευτό αλλά ο μέσος πολίτης έχει μάθει να σκέφτεται με δυο τρόπους.
Ο πρώτος είναι ο απλοϊκός και ο δεύτερος ο πολύπλοκος.
Στην πρώτη περίπτωση προσλαμβάνει τα μηνύματα και τα ερμηνεύει παραλείποντας σημαντικά στοιχεία και ουσιώδεις παραμέτρους, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε λάθος συμπεράσματα και αποφάσεις, υπεραπλουστεύοντας τον τρόπο της λογικής του ανάλυσης.
Στη δεύτερη περίπτωση, τα στοιχεία τα οποία ενεργοποιεί στη διαδικασία της λογικής του ανάλυσης, είναι τόσα πολλά και περιττά, που δεν αφήνουν τη διάνοια του να λειτουργήσει με γνώμονα το κυρίαρχο πρόβλημα, αλλά την οδηγούν σε μια ατέρμονη και για τούτο εσφαλμένη λειτουργία, με αποτέλεσμα και πάλι να έχουμε λάθος αποφάσεις και δράσεις από τον πολίτη.
Προκειμένου να λύσουμε τον γρίφο αυτόν είναι νομίζω χρήσιμο να ανατρέξουμε στον ορισμό της Αρετής, η οποία σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι η Μεσότης, δηλαδή εκείνη η επιλογή μεταξύ της έλλειψης και της υπερβολής, που μας οδηγεί στην ορθή ποσοτική και ποιοτική χρήση των στοιχείων, προκειμένου να οδηγηθούμε στο βέλτιστο αποτέλεσμα.
Για να επανέλθουμε λοιπόν στο αρχικό θέμα μας, όσον αφορά τον τρόπο πρόσληψης και ερμηνείας των στοιχείων από τον μέσο πολίτη, είμαστε αναγκασμένοι να πραγματευτούμε τρεις καίριες έννοιες ατομικής και κοινωνικής διανοητικής λειτουργίας.
Οι έννοιες αυτές είναι η απλότητα, η πολυπλοκότητα και η απλοϊκότητα.
Η απλότητα είναι ένας τρόπος αντίληψης και δράσης ο οποίος αντιστοιχεί προς την Αρετή, τουτέστιν προς την αριστοτελική μεσότητα, άρα και ο ενδεδειγμένος τρόπος κρίσης και δράσης του πολίτη, προκειμένου να εξάγει αυτός τα σωστά συμπεράσματα.
Αντίθετα η δυο άλλες έννοιες εμπεριέχουν το στοιχείο της υπερβολής η πολυπλοκότητα και το στοιχείο της έλλειψης η απλοϊκότητα, συνθήκες οι οποίες τις καθιστούν ακατάλληλες τόσο για την ορθή αντίληψη των πραγμάτων, όσο και για την εποικοδομητική δράση των πολιτών.
Φυσικά ο περιορισμένος χώρος ενός άρθρου δεν επιτρέπει την πλήρη ανάλυση όλων των παραμέτρων του θέματος, όμως εκείνο που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψη από τον πολίτη, είναι ότι η διαφορά μεταξύ του Απλού που είναι το σωστό και των δύο άλλων καταστάσεων, του απλοϊκού και του πολύπλοκου είναι τεράστια και όταν πρόκειται να ενστερνιστούμε κάποια από αυτές τις αντιλήψεις, για ν’ αποφασίσουμε για πολιτικά θέματα, είναι και πάρα πολύ επικίνδυνο…
Για το λόγο αυτό είναι υποχρέωση και καθήκον όλων των πολιτών, τόσο προς τον εαυτόν τους όσο και προς το κοινωνικό σύνολο, να σκέφτονται, ν’ αποφασίζουν και να δρουν με γνώμονα τη μεσότητα, δηλαδή τη ΛΟΓΙΚΗ και όχι το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ από το οποίο εκπορεύονται, δυστυχώς ποιο εύκολα και άμεσα η υπερβολή και η έλλειψη.
Νίκος Ταβουλάρης – Ποιητής-Συγγραφέας-Δοκιμιογράφος-Προέδρος της «Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών»
Πηγή : https://simeiakairwn.wordpress.com/